ความบังเอิญของคนเคยรักกัน

จับต้นชนปลายไม่ถูก 

ไม่รู้ว่าจะเริ่มเล่าจากตรงไหนก่อนและหลังดี 

งั้นเริ่มจากตรงที่ 

หลังจากเลิกลากันมาได้สักระยะหนึ่ง เราก็ไม่เคยได้พบเจอกันอีกเลย 

จนกระทั่ง 

วันหนึ่ง เราก็ไปทานอาหารกลางวันกับเพื่อนร่วมงานที่บริษัทตามปกติ 

หลังจากทานอาหารเสร็จ ด้วยความรีบร้อนจะต้องไปธนาคารเพื่อทำธุรกรรมทางด้านการเงิน 

เลยต้องขอแยกตัวจากบรรดาเพื่อนๆ ออกมาก่อน 

ออกจากร้านก็เดินลิ่ว 

มุ่งตรงไปทางบันไดเลื่อน เพื่อที่จะขึ้นไปธนาคารอย่างรวดเร็ว 

ในเสี้ยววินาทีนั้นเอง 

พอเงยหน้าจะก้าวขึ้นบันไดเลื่อนก็ต้องชะงัก ตกใจ ระคน ตื่นเต้น สับสน งงงวย 

ความรู้สึกมันหลากหลาย บอกไม่ถูกเลย 

เพราะ

ได้เห็นหน้าเขา 'คนที่เราเคยรักนั่นเอง'

ความรู้สึกตอนนั้น 

มันช็อค 

แล้ว เขาเลยเริ่มต้นบทสนทนาที่ว่าเป็นยังไงบ้าง 

เราจึงตอบไปว่า สบายดี แล้วเธอล่ะ 

เขาก็บอกว่าสบายดี 

และก็ตามด้วยบทสนทนาคล้ายๆคนเคยรู้จักทักทายกัน ทำอะไรอยู่ที่ไหน 

ในระหว่างนั้นบันไดเลื่อนก็ค่อยเคลื่อนคล้อยไปทีละขั้นทีละขั้น 

ช่วงเวลาเพียงเสี้ยววินาที ทีได้คุยและสบตากัน 

ทำให้เห็นถึง 

ความว่างเปล่าของความรู้สึกต่อกันของทั้งสองคน 

แต่มันอาจจะแตกต่างกันตรงที่ว่า 

สำหรับเขาอาจว่างเปล่า เพราะ หมดรักเราแล้วตั้งแต่วันนั้น 

สำหรับเรามันว่างเปล่า เพราะเราตั้งใจและตั้งปฎิธานกับตัวเองไว้

ตั้งแต่วันที่เลิกลาจากกันในครั้งนั้นว่า 

‘ถ้าวันใด ได้มีโอกาสพบเจอเขาอีกครั้ง เราจะต้องรู้สึกกับเขาให้ได้เหมือนวันแรกที่เรารู้จักกัน 

ไม่ใช่ 

วันแรกที่เรารักกัน’

บันไดเลื่อนเข้ามาใกล้ถึงสุดทางแล้ว 

แม้บทสนทนาอาจจะยังค้างคา 

แต่เรารู้สึกว่า 

มันคงถึงเวลาที่จะต้องแยกทางจากกันอีกครั้ง 

เราจึงบอกกับเขาไปว่า คงต้องไปล่ะ ต้องไปธนาคารแล้วเลยไปประชุมต่อด้วยอ่ะ 

เขาก็ตอบรับคำตามปกติ 

เมื่อประโยคสุดท้ายจบลง 

เราก็หันหลังกลับมา แล้วเดินหน้าไปสู่เส้นทางเดิมที่เราตั้งใจไว้ คือธนาคารที่เราเห็นตั้งอยู่ตรงหน้า 

ความรู้สึกตอนนี้ไม่มีสักเสี้ยววินาที ที่อยากจะหันกลับไป 

เพราะคิดว่า 

ชีวิตนั้นเราต้องเดินหน้าต่อไป

การเลี้ยวกลับมามองอดีตที่ผ่านไปแล้ว 

มันคงจะไม่ใช่เรื่องจำเป็นหรือสำคัญ 

เท่ากับ 

เส้นทางใหม่ข้างหน้าที่เรากำลังจะก้าวเดินต่อไปในชีวิตเรา

อดีตคือสิ่งที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิตเรา 

และ

ใครบางคนซึ่งเคยเป็นคนที่สำคัญมากก็ยังอยู่ในใจและในความทรงจำ 

สิ่งเหล่านั้นยังคงเป็นความรู้สึกที่ดี 

เป็นเรื่องราวที่ดี 

เป็นความทรงจำที่ทั้งสวยงามและแสนเศร้า ปะปนกันไป 

และ

สิ่งเหล่านั้นก็หลอมรวมเป็นประสบการณ์ชีวิตให้กับเราที่เป็นเราในทุกวันนี้ 

เขา เคยเป็นคนที่สำคัญมากที่สุด

เขา เคยเป็นคนที่ทำให้เรารู้สึกดีมากมาย

เขา เคยเป็นคนที่ทำให้เรารู้สึกเสียใจมากมาย

เขา เคยเป็นคนที่ทำให้เรารู้สึกประทับใจมากมาย

เขา เคยเป็นคนที่ทำให้เรารู้สึกเศร้าใจมากมาย

เขา เคยเป็นคนที่ทำให้เรามีความสุขมากมาย

เขา เคยเป็นคนที่ทำให้เรามีความทุกข์มากมาย

เขา เคยเป็นคนที่ทำให้เรามีเรื่องดีดีมากมาย

เขา เคยเป็นคนที่ทำให้เรามีเรื่องแย่แย่มากมาย

เขา เคยเป็นคนที่ทำให้เรายิ้มอย่างสดใส

เขา เคยเป็นคนที่ทำให้เราร้องไห้แทบขาดใจ

เขา เคยเป็นคนที่รักเรามากที่สุด

เขา เคยเป็นคนที่เรารักมากที่สุด

ในเมื่อวันนี้ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปแล้ว 

การยอมรับและเข้าใจความเป็นไปตามความเป็นจริง 

เป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับตัวเรา 

การพบเจอคนเคยรักเก่า 

อาจทำให้หวนระลึกนึกถึงวันเก่าเก่าในวันวานขึ้นมาบ้าง 

อย่าเผลอไผลหลงไปกับอะไรที่เป็นอดีต

จนเสียสูญหรือสูญเสียการทรงตัวในการใช้ชีวิต

แต่

จงอยู่กับปัจจุบันด้วยว่า ชีวิตของเราต้องดำเนินต่อไป 

เพราะวันนี้เราแค่บังเอิญผ่านมาพบกันแล้วก็ผ่านเลยไปเหมือนเช่นวันวานที่ผ่านมา

by H'esdy

https://www.facebook.com/HappyEverySingleDay/