มีนนา เป็นหญิงสาววัยกลางคน มนุษย์เงินเดือนคนหนึ่ง
เธอเป็นคนรูปร่างสันทัด ใบหน้ารูปไข่ หน้าตาของเธอออกจะดูหยิ่งๆไปสักนิด เพราะด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย ความรู้สึกจากแววตาเย็นชาคู่นั้นที่มองมายังผู้คนรอบตัวเสมอ
เธอเป็นคนที่อ่อนไหว ใส่ใจกับทุกสิ่ง แคร์กับทุกเรื่อง และทุกคน
และที่สำคัญ เป็นคนที่ไม่เคยใช้ชีวิตคนเดียว ไม่ว่าจะเป็นการไปไหนมาไหน ช้อปปิ้ง ดูหนัง
และที่สำคัญ เป็นคนที่ไม่เคยใช้ชีวิตคนเดียว ไม่ว่าจะเป็นการไปไหนมาไหน ช้อปปิ้ง ดูหนัง
หรือแม้แต่การกินข้าว ข้างนอกคนเดียว
ก่อนหน้านี้เธอมีแฟนที่คอยใส่ใจ ดูแล ไม่ห่าง ไปไหน มาไหนด้วยสม่ำเสมอ
ก่อนหน้านี้เธอมีแฟนที่คอยใส่ใจ ดูแล ไม่ห่าง ไปไหน มาไหนด้วยสม่ำเสมอ
เขาคือ มงกร
มงกร เป็น คนที่มั่นใจ และ เชื่อมั่นในตัวเองมาก เป็นคนที่คนข้างจะรู้เท่าทันคนไปซะทุกเรื่อง และมีความสามารถเก่งเกินกว่าคนในระดับอายุเดียวกัน
เป็นคนรูปร่างไม่สูง ไม่เตี้ย แต่งตัวดี มีสไตส์ และ เอกลักษณ์เฉพาะตัวไม่เหมือนใคร
แต่ด้วยความที่เขาจะต้องไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ ทำให้เธอและเขาห่างกันมาสักระยะนึง
แต่นั่นก็ไม่ได้เป็นปัญหา เพราะ ทุกวัน ก็ยังมีการพูดคุยผ่านทางอินเตอร์เน็ตอยู่เสมอๆ
แต่นั่นก็ไม่ได้เป็นปัญหา เพราะ ทุกวัน ก็ยังมีการพูดคุยผ่านทางอินเตอร์เน็ตอยู่เสมอๆ
ช่วงนี้ เธอค่อนข้างไม่ค่อยมีเวลาว่างมากนัก
เพราะเจ้าหล่อนกำลังเตรียมตัว ทำเรื่องต่างๆ นาๆ ให้พร้อมสำหรับการเดินทางไปต่างประเทศครั้งแรก
ไหนจะเรื่องวีซ่า ไหนจะจองตั๋วเครื่องบิน ไหนจะลางาน ไหนจะเคลียร์งาน
สารพัดเรื่องเยอะแยะเต็มไปหมด
โชคยังดีหน่อยที่ไม่ต้องเตรียมเรื่องที่พัก
ก็ในเมื่อการเดินทางครั้งนี้
จะไปเยี่ยมแฟนนี่น่า ก็ไม่ต้องห่วงกังวลอะไรกับเรื่องที่หลับที่นอน
หลังจากใช้เวลาเกือบ หนึ่ง ถึง สองอาทิตย์ ทุกอย่างก็เรียบร้อยพร้อมเดินทาง
หลังจากใช้เวลาเกือบ หนึ่ง ถึง สองอาทิตย์ ทุกอย่างก็เรียบร้อยพร้อมเดินทาง
เหลือก็ แต่จองตั๋วเครื่องบิน
ด้วยความอยากจะเซอร์ไพส์แฟน เธอได้จัดสรรเลือกวันเวลาให้เหมาะ และ จองให้เสร็จสรรพเรียบร้อย
แล้วจึงค่อยตัดสินใจโทรบอกเขา
เพื่อเป็นการสร้างความประหลาดใจ และ ความประทับใจ ให้เขา กับการเตรียมตัวเดินทางไปหาเขาในครั้งนี้
หลังจากจ่ายเงินค่าตั๋วเรียบร้อย
หลังจากจ่ายเงินค่าตั๋วเรียบร้อย
ด้วยความร้อนใจ และ ใจร้อน มีนนาจึงโทรศัพท์หาเขาทันที
เสียงรอสาย ทำให้ใจเธอสั่นระรัว เต้นแรง เต็มไปด้วยความตื่นเต้น ดีใจ
อยากจะบอก จะพูดกับเขาให้รู้ไวๆในทันที
หลังจากเขารับสาย เธอเล่าทุกอย่างอย่างตั้งใจ น้ำเสียงสดใสมีความสดชื่นอย่างเปี่ยมล้น
แต่สิ่งที่ได้ยินจากปลายสายก็คือ
เขา : ทำไมจะมาวันไหนไม่บอกกันก่อน จะมากี่วัน
เธอ : ประมาณ 20- 23 วันอ่ะ
เขา : จะมาอยู่ได้ไงนานขนาดนั้น เราไม่มีเวลาพาไปไหนนะ ช่วงนี้เรียนหนัก
เธอ : ไม่เป็นไรหรอก เราไปเที่ยวของเราเองได้
เขา : จะไปยังไงได้ ไปไหนเองก็ไม่เคยไป มาแค่ 2 อาทิตย์ดีกว่าไหม ไว้เดี๋ยวพาเที่ยว สวิส และ กรีซกัน
เธอ : เราจองตั๋วไปแล้วอ่ะ
เขา : งั้นไปเปลี่ยนตั๋วเป็น 2 อาทิตย์เถอะ
เธอ : ทำไมอ่ะ ทำไมถึงไปเท่าที่จองไว้ไม่ได้ ทำไมถึงต้องให้ไปแค่ 2 อาทิตย์ เราไม่ได้เจอกันตั้งเป็นปี ไม่อยากให้เราอยู่นานๆหรอ
เขา : ก็ไม่ใช่ แต่เราติดเรียนไม่ว่าง แล้วเราก็ไม่น่าจะมีเวลาดูแลเธอ ใกล้สอบแล้วด้วย ไหนจะทำวิทยานิพนธ์อีก
เธอ : ก็เราบอกแล้วไง ถ้าช่วงเธอไม่ว่าง ว่าเราไปเที่ยวเองได้ ไม่กวนเวลาเรียนเธอหรอก
หลังจากเขารับสาย เธอเล่าทุกอย่างอย่างตั้งใจ น้ำเสียงสดใสมีความสดชื่นอย่างเปี่ยมล้น
แต่สิ่งที่ได้ยินจากปลายสายก็คือ
เขา : ทำไมจะมาวันไหนไม่บอกกันก่อน จะมากี่วัน
เธอ : ประมาณ 20- 23 วันอ่ะ
เขา : จะมาอยู่ได้ไงนานขนาดนั้น เราไม่มีเวลาพาไปไหนนะ ช่วงนี้เรียนหนัก
เธอ : ไม่เป็นไรหรอก เราไปเที่ยวของเราเองได้
เขา : จะไปยังไงได้ ไปไหนเองก็ไม่เคยไป มาแค่ 2 อาทิตย์ดีกว่าไหม ไว้เดี๋ยวพาเที่ยว สวิส และ กรีซกัน
เธอ : เราจองตั๋วไปแล้วอ่ะ
เขา : งั้นไปเปลี่ยนตั๋วเป็น 2 อาทิตย์เถอะ
เธอ : ทำไมอ่ะ ทำไมถึงไปเท่าที่จองไว้ไม่ได้ ทำไมถึงต้องให้ไปแค่ 2 อาทิตย์ เราไม่ได้เจอกันตั้งเป็นปี ไม่อยากให้เราอยู่นานๆหรอ
เขา : ก็ไม่ใช่ แต่เราติดเรียนไม่ว่าง แล้วเราก็ไม่น่าจะมีเวลาดูแลเธอ ใกล้สอบแล้วด้วย ไหนจะทำวิทยานิพนธ์อีก
เธอ : ก็เราบอกแล้วไง ถ้าช่วงเธอไม่ว่าง ว่าเราไปเที่ยวเองได้ ไม่กวนเวลาเรียนเธอหรอก
หลังจากที่เธอได้พยายามที่จะพูดคุย ขอร้องบ้าง แกมบังคับบ้าง แกมดึงดันบ้าง
เพื่อจะไปให้ได้อย่างที่เธอได้วางแผนไว้
เขาก็พยายามเช่นกัน ทั้งขอร้อง ทั้งบังคับ ทั้งยืดเยื้อ เพื่อจะให้มาอยู่นานเท่าที่เขาจะอยากให้มาเท่านั้น
หาเหตุผลต่างๆ มากมาย จนมีนนาไม่เข้าใจ ว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมเขาจึงได้ทำเช่นนั้น
จนกระทั่งมีประโยคนึงที่หลุดออกมาว่า
เขา : อย่ามาเลย เรื่องของเรามันไม่เหมือนเดิมแล้ว ตอนนี้เราไม่พร้อมจะเจอเธอ
เธอ : อ่อ....................... คือ อะไร เราไม่เข้าใจ ไม่อยากให้เราไป เพราะ จะเลิกกับเราหรือยังไง
เธอ : อ่อ....................... คือ อะไร เราไม่เข้าใจ ไม่อยากให้เราไป เพราะ จะเลิกกับเราหรือยังไง
เขา : อย่าเพิ่งเร่งเราได้ป่ะ เอาเป็นว่า ไว้กลับไปเมืองไทยเราค่อยเจอกันดีกว่า
มีนนาวางสายด้วยน้ำตาไหลอาบแก้มไม่หยุด
เธอเดินฝ่าฝูงชนจากเคาท์เตอร์ชำระเงินค่าตั๋วเครื่องบินออกมาเรื่อยๆ
ผ่านผู้คนมากมายตามทาง มองเธอเป็นตาเดียว สายตาเหล่านั้นก็ไม่ได้มีผลอะไรกับเธอมากนัก
เธอเอาแต่ก้มหน้า ปาดน้ำตาที่ไหล (นี่มันน้ำตาหรือน้ำตกกันแน่ ไหลไม่หยุดหย่อนเลย)
เธอเดินไปเรื่อยๆ ปาดน้ำตาไปเรื่อยๆ
แล้วนั่งรถกลับบ้านด้วยคราบน้ำตาที่ยังไม่ทันแห้ง และไหลออกมาอย่างต่อเนื่องมาไม่ขาดสาย
คำถามต่างๆประเดประดังเข้ามาไม่หยุดหย่อน
คำถามต่างๆประเดประดังเข้ามาไม่หยุดหย่อน
อะไร ทำไม เหตุใด เกิดอะไรขึ้น กับ ความรักของเรา
ทริปที่จัดขึ้นเพื่อไปพบหน้าคนรักกันในวันครบรอบคบกันปีที่สาม
กลับกลายเป็นทริปเพื่อบอกเลิกทั้งๆที่ยังไม่ทันได้พบหน้า ...
เธอทั้งมึน ทั้งงง ทั้งสับสน คิดไม่ออก และ บอกไม่ถูก ว่าจะเอายังไงกับการเดินทางครั้งนี้
เธอทั้งมึน ทั้งงง ทั้งสับสน คิดไม่ออก และ บอกไม่ถูก ว่าจะเอายังไงกับการเดินทางครั้งนี้
ทุกอย่างเตรียมไว้พร้อมหมดแล้ว
แต่กลายเป็นว่า คนที่เธออยากไปหาและพบหน้าเขาเป็นที่สุด แต่เขาไม่อยากให้เธอไปหาแล้ว.
หรือเพราะความห่างไกล จึงทำให้คนเราเลิกรักกัน
หรือเพราะความห่างไกล จึงทำให้คนเราเลิกรักกัน
ในเย็นวันเดียวกัน
และแล้ว มีนนา ก็ตัดสินใจโทรหามงกรอีกครั้ง ........
by H'esdy
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น