ทำไมคนใจร้าย ถึงได้โดนใจรัก

ทุกคนคงได้ยินกันมานมนาน ผ่านเวลามานานนม 

แล้วว่า ผู้หญิงร้าย ผู้ชายมักจะรัก หรือไม่ก็ แบดบอยด์น้อยคนนักที่จะไม่มีใครหลงรักสักคน 

เอ๊ะ!!! มันเลยทำให้เกิดคำถามในใจว่า 

แล้วทำไมคนเหล่านี้

มักเป็นที่ต้องการของคนส่วนมากในการที่จะถูกตกหลุมรักจากใครสักคน 

แทนที่จะเป็น พวกพ่อพระแสนดี หรือ เหล่าแม่ชีแสนประเสริฐ 

ที่เรามักจะเห็นออกมาโพสเรียกร้องขอความเป็นธรรมกับสังคม

ตามโลกโซเซียลต่างๆมากมาย ให้เห็นกันอยู่บ่อยๆ

ความจริงอย่างนึง ที่อาจจะหลีกเลี่ยงไม่ได้เลยคือ มนุษย์เราเป็นสัตว์สังคม 

และการเข้าสังคมนั่นเอง ย่อมทำให้ในดีเอ็นเอลึกๆของคนเรา 

ก็ยังคงชอบความตื่นเต้น แปลกตา แปลกใหม่ และอะไร อะไรที่คาดเดาได้ยาก 

ซึ่งมันมักจะดึงดูดใจเรา ให้อยากรู้อยากลอง 

และนี่เองเป็นจุดเริ่มต้นที่ท้าทายใจคนเรา ให้อยากเข้าไปสัมผัสกับรสชาติของความรู้สึกแบบนั้น 

ใช่ว่าคนเราจะไม่รู้นะ ว่า คนที่เรากำลังริลองเข้าไปรู้จัก เป็น แบดบอยด์ หรือ แบดเกิร์ล 

ส่วนมากร้อยทั้งร้อย รู้หมดแหล่ะว่ากำลังพาตัวเอง ไปล้อเล่นกับไฟ ดีดีนี่เอง 

แต่ก็มักคิดกันไปต่างๆนาๆ บ้างก็ว่า ฉันจะปราบเขาได้ เราจะเอาเธออยู่ 

หรือบางรายก็วาดฝันว่า เขาจะหยุดที่ฉัน เธอจะคิดว่าฉันใช่ และหยุดที่ฉันเป็นคนสุดท้ายไง 

แต่ลืมความจริงไปข้อหนึ่งว่า 

แล้วมีอะไรที่เป็นเครื่องการันตรีทำให้มั่นใจได้ว่า เราจะเป็นคนคนนั้นสำหรับเขา และ เธอ จริงๆ

กว่าจะรู้ตัวกัน บางคนก็ถลำลึกไปไหนต่อไหนแล้ว 

อีกอย่าง ความร้ายกาจเล็กๆ ความเลวนิดๆ นี่มันก็เหมือนเสน่ห์ลึกๆ 

หรือ สีสันอย่างนึงของคนเรา 

อะไรที่มันไม่ค่อยจะถูกต้องตามระเบียบแบบแผน หรือมีความนอกคอกนิดๆ 

มันค่อยข้างจะเรียกร้องความสนใจจากเราได้เสมอ 

ไม่งั้นเราคงไม่ได้มีโอกาสเห็น คนเต้นกันแน่นเต็มผับบาร์ ทุกคืนศุกร์เสาร์ 

หรือแม้กระทั่ง สุรา เบียร์ บุหรี่ ขายดีเป็นเทน้ำเทท่า มากกว่า ถังสังฆทาน เป็นไหนๆ 

แต่ที่บอกแบบนี้ก็ไม่ได้เป็นข้อสรุปว่า คนที่ไปเที่ยวผับบาร์ เป็น คนสายแบดไปเสียหมด 

เพียงแค่ตัวอย่างนี้น่าจะเป็นภาพที่ชัดเจน 

เพราะที่นั่นแค่เปรียบเหมือนเป็นสถานที่อโคจรกันตามที่เราทุกคนเข้าใจกันดี

ในทางกลับกัน 

พอมาเป็นสายคนดี ชีวิตรักก็มักจะดำเนินไปอย่างราบเรียบ เรียบง่าย บางเบา นุ่มนวล ไม่หวือหวา 

เปรียบเหมือน แกงจืดเต้าหู้หมูสับ ที่มีคุณค่าทางอาหารครบถ้วน 

แต่อาจไม่มีรสชาติจัดจ้าน สีสันเตะตาต้องใจ 

เท่ากับ ต้มยำกุ้งรสแซ่บส์ สายแบดนั่นเอง เพราะแค่พูดซื่อ ก็ต้องซี๊ดปากตามทันที :-P

เมื่อกาลเวลาผ่านไป

ประสบการณ์รักแต่ละครั้งที่ผ่านเข้าในชีวิตของแต่ละคน 

ทุกคนจะเรียนรู้ได้เองว่า ตัวเรานั้นต้องการคนข้างกายแบบไหน 

จะเป็นแบดบอยด์สุดแสบ, 

หรือ แบดเกริ์ลสุดแซ่บส์ , 

หรือ พ่อพระคนดีแห่งชาติ , 

หรือ แม่ศรีเรือนแสนดีศรีสยาม 

จะเป็นคนแบบไหนกันที่ถูกใจเราที่สุด 

แต่เอาเข้าจริงๆแล้ว ไม่มีใครอยากกิน อาหารแบบเดิมๆ นานๆหรอก 

ยิ่งถ้าต้องกินไปตลอดชีวิตด้วยแล้ว คงจะดูโหดร้ายเกินไปหน่อยเหมือนกันว่าม่ะ

เพราะฉะนั้น การที่จะมีใครสักคนเข้ามาเป็นส่วนเติมเต็มในชีวิตของกันและกันแล้วละก็ 

มันคงจะดีไม่น้อยเลย ถ้าเราสามารถปรุงรสรักของกันและกัน ให้มันมีความหลากหลายในรสชาติ

โดยที่เราคงไม่ต้อง ร้ายจนสุดติ่ง หรือ ดีจนสุดโต่ง 

แค่ มีความดีในส่วนที่เขาต้องการ และ มีความร้ายให้พอตื่นเต้นเร้าใจแบบน่ารักๆ 

คุณก็จะเป็นคนดีที่ไม่น่าเบื่อ และเป็น ผู้ร้ายที่แสนดี ในใจใครสักคน ได้ไม่ยาก

อยากให้ความรักของทุกคนเหมือนมาม่า 

เพราะไม่ว่า จะปรุงรสชาติไหน ก็อร่อยได้ ในทุกทุกสถานะการณ์ 

ทำให้ความรักของคุณเป็นเรื่องง่ายๆ ที่อร่อยได้ใน 5 นาที 

แค่นี้ คุณจะเป็นคนรักที่โดนใจใครง่ายๆ ได้เหมือนกัน 

ปล. คำถามท้ายเรื่องเล่า เราอยากรู้ว่าคนที่เข้ามาอ่าน คิดว่า ความรักของตัวเองเหมือนอาหารเมนูอะไรอ่ะ? อยากรู้ๆๆๆๆๆ ตอบเถ๊อะะะะะน๊าาาาาาาาาาาาาา

by H'esdy

https://www.facebook.com/HappyEverySingleDay/

http://hesdyme.blogspot.com/

https://storylog.co/HappyEverySingleDay