ทุกเช้า เราจะต้องไปที่ร้านขายเครื่องดื่มร้านนึงแถวๆที่ทำงาน
เพื่อที่จะซื้อ ชาเย็น เป็นเครื่องดื่มชูกำลัง เพิ่มพลังงานจากความหวานให้กับร่างกาย
และเช้านี้ก็เช่นกัน
เมื่อเดินไปใกล้จะถึงร้าน
พนักงานส่งสายตาใสแบ้ว แล้วพูดขึ้นว่า “ชานม” นะ
เราถึงกับชะงักเล็กน้อย แล้วก็ส่งยิ้มพยักหน้า พร้อมตอบว่า "คะ" ออกไป
หลังจากยืนรอได้ไม่นานนัก
ก็ได้ยินเสียงเรียกชื่อตัวเองดังขึ้น และต่อท้ายด้วยคำสั้นๆว่า ได้แล้วคะ
อาการชะงักรอบสองก็เกิดขึ้น แล้วเราก็ยังคงส่งยิ้ม แต่รอบนี้ ยิ้มกว้าง โดยที่มุมปากจะฉีกไปเฉียดหูมากกว่าเดิม
ตามด้วยการพยักหน้า พร้อมยื่นเงิน 25 บาทออกไป
นี่ไม่ใช่วิธีการสั่งซื้อ ที่เราเคยปฎิบัติเหมือนเช่นทุกวัน
เพราะปกติแล้ว การสั่งซื้อเครื่องดื่มร้านนี้ ก็คือ ทางร้านจะมีกระดาษแสดงใบรายการเมนูเครื่องดื่มวางไว้ที่เคาท์เตอร์หน้าร้าน
ให้ลูกค้าเลือกเมนูที่ต้องการ พร้อมกับเขียนชื่อลงไป หลังจากนั้นนำกระดาษดังกล่าวไปยื่นที่เคาท์เตอร์เพื่อเข้าคิวทำต่อไป
วันนี้จึงไม่ใช่การสั่งซื้อเครื่องดื่มในแบบเดิมเดิม
ซึ่งหารู้ไม่ว่า
จากการถูกจดจำเพียงแค่เล็กน้อยนี้ สร้างความประทับใจดีดีให้กับคนหนึ่งคนมากแค่ไหน
สิ่งนี้ทำให้เราอดคิดไปถึงการให้บริการของสตาร์บัคไปไม่ได้
ที่พนักงานมักจะมีการถามชื่อลูกค้า ในระหว่างที่รับออร์เดอร์ หรือบางทีก็มีการเขียนชื่อไว้ที่ข้างแก้วในบางสาขาก็มี
จึงแอบอดคิดไม่ได้ว่า
หรือแท้ที่จริงแล้ว
คนเราอาจจะต้องการเพียงแค่การจดจำจากใครสักคน
บางครั้ง พบว่า การอยู่คนเดียว
ทำให้เราไม่มีเรื่องราวของใครบางคนเป็นพิเศษ ให้ต้องจดจำ
ไม่ต้องมีวันพิเศษ วันสำคัญ ที่ใครคนนั้น ต้องการให้เราจดจำและใส่ใจกับมัน เหมือนเขา ก็ได้
และ บางครั้ง
การอยู่คนเดียว
ทำให้ไม่มีคนพิเศษบางคน ต้องจดจำ เรา
ไม่ต้องมีวันพิเศษ วันสำคัญ ที่เขา ต้องการจดจำและใส่ใจกับมัน เหมือนเรา ก็ได้
หรือบางที
การที่มีคนพิเศษสุดในใจ สักคนนั้น
เป็นการทำให้รู้สึกดี ที่มีโอกาสได้ถูกจดจำจากใครสักคน
และ
เปิดโอกาสให้มีใครสักคนจดจำเราเป็นพิเศษ
ในแบบฉบับที่รู้กันแค่เราสองคน
แค่นั้นก็ได้
By H'esdy
http://Facebook.com/HappyEverySingleDay
Hesdyme.blogspot.com
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น