เมื่อชีวิตของคนเรา
สามารถเก็บประสบการณ์ความทรงจำผ่านรูปถ่าย ได้ง่ายขึ้น
และยังสามารถแบ่งปันทุกเรื่องราวเหล่านั้น
ให้เหล่าเพื่อนพ้องพี่น้องรวมทั้งสังคมรอบตัวเรา ผ่านทางโซเซียลได้สะดวกมากขึ้น
ในทุกช่วงเวลาเหล่านั้น อาจมีเสี้ยววินาทีหนึ่ง หรือแม้กระทั่งตลอดเวลาของการใช้ประสบการณ์นั้นๆ
เราจะใช้สายตาของเราจดจำมันผ่านเลนส์ หรือ รูปถ่าย แทนที่จะซึบซับประสบการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นจริงตรงหน้ากันอยู่หรือเปล่า
ปกติแล้วเป็นคนหนึ่ง ที่มักจะถ่ายรูปเป็นการบันทึกประสบการณ์ชีวิต เหตุการณ์สำคัญ เรื่องราวประทับใจ สิ่งของที่ชอบ ผู้คนที่รัก ไม่ต่างอะไรกับทุกคน
แต่ก็มีอยู่หลายครั้ง ที่เผลอจดจ่อไปกับการ จัดมุม ดูองค์ประกอบของภาพ หมุนไปหมุนมา จนกว่าจะได้รูปภาพที่ออกมาสวยถูกใจ
จนบางทีก็มีบ้าง ที่ละเลย บรรยากาศ การมองดู ธรรมชาติ สิ่งของ ผู้คน ที่อยู่ตรงหน้า
โดยอาจพลาดการซึมซับความรู้สึกที่วิ่งผ่านอยู่ในอากาศ
ที่เลนส์แพงแค่ไหนก็ไม่สามารถอาจจับภาพไว้ได้
เมื่อครั้งเดินทางไปสิงค์โปร ได้ขึ้นไปที่เคเบิลคาร์
ด้วยความตระการตาของวิวทิวทัศน์มุมสูง เกือบ 360 องศา บวก กับ ความตื่นเต้นอยากเก็บบันทึกรูปถ่ายสถานที่ประทับใจในที่ที่ตัวเองเคยมาไว้แบบสุดสุด
ทำให้หยิบกล้องถ่ายรูปขึ้นมา
ลองหันไปทางซ้ายที ดูมุมให้สวยเข้าที กดชัตเตอร์ไปได้
ลองหันไปทางขวาที ดูองค์ประกอบของภาพให้ดูเข้าที กดชัตเตอร์ไปได้
จากกดถ่ายไปรัวๆ ได้สักพัก
เสียงสายเคเบิลดังกึ๊ก ทำให้เคเบิลคาร์ที่นั่งอยู่หยุดชะงัก ทำให้ต้องเผลอเหลือบตาขึ้นมามองรอบตัวเต็มๆตาๆไม่ได้
ภาพชัดๆที่ไม่ผ่านเลนส์ ช่างดูสวยดี
มันมีความรู้สึกบางอย่าง ที่ภาพถ่ายอาจถ่ายทอดออกมาไม่ได้
หลังจากนั้น จึงตัดสินใจ ปิดหน้ากล้อง พร้อม จ้องมอง บรรยากาศจริงที่อยู่รอบตัว
พอตรงไหนมองเห็นภาพจริงจน อิ่มตา อิ่มใจ จนถึง อิ่มตัว แล้ว
ก็ค่อยตัดสินใจ ยกกล้องขึ้นมาถ่าย เพื่อเก็บเป็นรูปภาพ ไว้คอยเตือน ความทรงจำ เมื่อครั้งกลับมาดู
แต่ก่อน
การถ่ายรูปกล้องฟิล์มนั้น ใน ฟิล์มหนึ่งม้วน จะถ่ายได้ประมาณ 36 ภาพเห็นจะได้
และต้องรอถ่ายให้ครบหมด จึงจะสามารถนำไปล้างอัด ถึงจะดูรูปภาพทั้งหมดได้
การคัดสรร การเลือกเฟ้น สิ่งที่ต้องการจะเก็บไว้เป็นรูปภาพ จึง ค่อนข้าง เป็น เรื่องที่ผ่านกระบวนการคิด พิจารณา เลือกสิ่งที่คิดว่า น่าสนใจมาก สำคัญจริงๆ จึงจะกดชัตเตอร์ สักครั้งไปได้
ปัจจุบัน
การถ่ายรูปกล้องดิจิตอลนั้น สามารถถ่ายได้จำกัด จำนวนกัน แล้วแต่ ขนาดเมมโมรี่ของแต่ละเครื่องได้
และ สามารถดูรูปภาพถ่าย ได้ทันที ลบทิ้ง ได้ทันใจ เท่าที่เราอยากจะคิด หรือ อยากจะทำเมื่อไหร่ก็ได้
การคัดสรร การเลือกเฟ้น สิ่งที่ต้องการจะเก็บไว้เป็นรูปภาพ จึง ค่อนข้าง เป็น เรื่องที่ผ่านกระบวนการคิด และ ลงมือถ่ายทันที โดยค่อยคิดไปพิจารณา เลือกสิ่งที่คิดว่า น่าสนใจมาก สำคัญจริงๆ เมื่อไหร่ก็ได้
ในทุกสิ่งประดิษฐ์ใหม่ ล้วนพัฒนา ปรับปรุง ประสิทธิภาพ เพื่อให้มาตอบสนองกับ ความต้องการ และ ตอบโจทย์ทุกความสะดวกสบายในการใช้งานให้ง่ายขึ้น จึงไม่ได้หมายความว่า การถ่ายรูปผ่านกล้องดิจิตอลไม่ดีเลย หรือ กล้องฟิล์มดีกว่า
แค่มีสิ่งที่น่าคิด ก็คือ เราใช้สิ่งที่ดีขึ้น ให้คุ้มกับประสิทธิภาพที่มี
โดยไม่ขาดหาย ช่วงเวลาตรงหน้าที่เกิดขึ้นจริงไม่กี่วินาที ตักตวงทุกช่วงความรู้สึกที่มี เก็บเป็นความทรงจำในใจดีดี ได้คุ้มค่ามากแค่ไหน
จับภาพด้วยหัวใจ ไม่ใช่ แค่กล้อง รูปภาพจากกล้อง นั้นจดจำความรู้สึกที่เกิดขึ้นทุกช่วงเวลาไม่ได้
By H'esdy
http://Facebook.com/HappyEverySingleDay
Hesdyme.blogspot.com
สามารถเก็บประสบการณ์ความทรงจำผ่านรูปถ่าย ได้ง่ายขึ้น
และยังสามารถแบ่งปันทุกเรื่องราวเหล่านั้น
ให้เหล่าเพื่อนพ้องพี่น้องรวมทั้งสังคมรอบตัวเรา ผ่านทางโซเซียลได้สะดวกมากขึ้น
ในทุกช่วงเวลาเหล่านั้น อาจมีเสี้ยววินาทีหนึ่ง หรือแม้กระทั่งตลอดเวลาของการใช้ประสบการณ์นั้นๆ
เราจะใช้สายตาของเราจดจำมันผ่านเลนส์ หรือ รูปถ่าย แทนที่จะซึบซับประสบการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นจริงตรงหน้ากันอยู่หรือเปล่า
ปกติแล้วเป็นคนหนึ่ง ที่มักจะถ่ายรูปเป็นการบันทึกประสบการณ์ชีวิต เหตุการณ์สำคัญ เรื่องราวประทับใจ สิ่งของที่ชอบ ผู้คนที่รัก ไม่ต่างอะไรกับทุกคน
แต่ก็มีอยู่หลายครั้ง ที่เผลอจดจ่อไปกับการ จัดมุม ดูองค์ประกอบของภาพ หมุนไปหมุนมา จนกว่าจะได้รูปภาพที่ออกมาสวยถูกใจ
จนบางทีก็มีบ้าง ที่ละเลย บรรยากาศ การมองดู ธรรมชาติ สิ่งของ ผู้คน ที่อยู่ตรงหน้า
โดยอาจพลาดการซึมซับความรู้สึกที่วิ่งผ่านอยู่ในอากาศ
ที่เลนส์แพงแค่ไหนก็ไม่สามารถอาจจับภาพไว้ได้
เมื่อครั้งเดินทางไปสิงค์โปร ได้ขึ้นไปที่เคเบิลคาร์
ด้วยความตระการตาของวิวทิวทัศน์มุมสูง เกือบ 360 องศา บวก กับ ความตื่นเต้นอยากเก็บบันทึกรูปถ่ายสถานที่ประทับใจในที่ที่ตัวเองเคยมาไว้แบบสุดสุด
ทำให้หยิบกล้องถ่ายรูปขึ้นมา
ลองหันไปทางซ้ายที ดูมุมให้สวยเข้าที กดชัตเตอร์ไปได้
ลองหันไปทางขวาที ดูองค์ประกอบของภาพให้ดูเข้าที กดชัตเตอร์ไปได้
จากกดถ่ายไปรัวๆ ได้สักพัก
เสียงสายเคเบิลดังกึ๊ก ทำให้เคเบิลคาร์ที่นั่งอยู่หยุดชะงัก ทำให้ต้องเผลอเหลือบตาขึ้นมามองรอบตัวเต็มๆตาๆไม่ได้
ภาพชัดๆที่ไม่ผ่านเลนส์ ช่างดูสวยดี
มันมีความรู้สึกบางอย่าง ที่ภาพถ่ายอาจถ่ายทอดออกมาไม่ได้
หลังจากนั้น จึงตัดสินใจ ปิดหน้ากล้อง พร้อม จ้องมอง บรรยากาศจริงที่อยู่รอบตัว
พอตรงไหนมองเห็นภาพจริงจน อิ่มตา อิ่มใจ จนถึง อิ่มตัว แล้ว
ก็ค่อยตัดสินใจ ยกกล้องขึ้นมาถ่าย เพื่อเก็บเป็นรูปภาพ ไว้คอยเตือน ความทรงจำ เมื่อครั้งกลับมาดู
แต่ก่อน
การถ่ายรูปกล้องฟิล์มนั้น ใน ฟิล์มหนึ่งม้วน จะถ่ายได้ประมาณ 36 ภาพเห็นจะได้
และต้องรอถ่ายให้ครบหมด จึงจะสามารถนำไปล้างอัด ถึงจะดูรูปภาพทั้งหมดได้
การคัดสรร การเลือกเฟ้น สิ่งที่ต้องการจะเก็บไว้เป็นรูปภาพ จึง ค่อนข้าง เป็น เรื่องที่ผ่านกระบวนการคิด พิจารณา เลือกสิ่งที่คิดว่า น่าสนใจมาก สำคัญจริงๆ จึงจะกดชัตเตอร์ สักครั้งไปได้
ปัจจุบัน
การถ่ายรูปกล้องดิจิตอลนั้น สามารถถ่ายได้จำกัด จำนวนกัน แล้วแต่ ขนาดเมมโมรี่ของแต่ละเครื่องได้
และ สามารถดูรูปภาพถ่าย ได้ทันที ลบทิ้ง ได้ทันใจ เท่าที่เราอยากจะคิด หรือ อยากจะทำเมื่อไหร่ก็ได้
การคัดสรร การเลือกเฟ้น สิ่งที่ต้องการจะเก็บไว้เป็นรูปภาพ จึง ค่อนข้าง เป็น เรื่องที่ผ่านกระบวนการคิด และ ลงมือถ่ายทันที โดยค่อยคิดไปพิจารณา เลือกสิ่งที่คิดว่า น่าสนใจมาก สำคัญจริงๆ เมื่อไหร่ก็ได้
ในทุกสิ่งประดิษฐ์ใหม่ ล้วนพัฒนา ปรับปรุง ประสิทธิภาพ เพื่อให้มาตอบสนองกับ ความต้องการ และ ตอบโจทย์ทุกความสะดวกสบายในการใช้งานให้ง่ายขึ้น จึงไม่ได้หมายความว่า การถ่ายรูปผ่านกล้องดิจิตอลไม่ดีเลย หรือ กล้องฟิล์มดีกว่า
แค่มีสิ่งที่น่าคิด ก็คือ เราใช้สิ่งที่ดีขึ้น ให้คุ้มกับประสิทธิภาพที่มี
โดยไม่ขาดหาย ช่วงเวลาตรงหน้าที่เกิดขึ้นจริงไม่กี่วินาที ตักตวงทุกช่วงความรู้สึกที่มี เก็บเป็นความทรงจำในใจดีดี ได้คุ้มค่ามากแค่ไหน
จับภาพด้วยหัวใจ ไม่ใช่ แค่กล้อง รูปภาพจากกล้อง นั้นจดจำความรู้สึกที่เกิดขึ้นทุกช่วงเวลาไม่ได้
By H'esdy
http://Facebook.com/HappyEverySingleDay
Hesdyme.blogspot.com
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น