ความสัมพันธ์

ในวันที่ยังจำความรู้สึกก่อนเริ่มต้นความสัมพันธ์
ต่างคนต่างเป็นคนแปลกหน้าระหว่างกัน
ความรู้สึกยังไม่ได้ผูกพัน
ต่างคนต่างจะปฎิบัติอะไรต่อกัน ก็ไม่ได้มีผลอะไรต่อใจกันเท่าไหร่

ในวันที่ยังจำความรู้สึกที่กำลังมีความสัมพันธ์
ต่างคนต่างกลายเป็นคนคุ้นเคยต่อกัน
ความรู้สึกเปลี่ยนเป็นความผูกพัน
พอต่างคนต่างทำอะไรที่ต่างออกไปเพียงเล็กน้อยต่อกัน ก็มีอิทธิพลต่อความรู้สึกนึกคิด หรือแม้กระทั่งการใช้ชีวิตกับอีกคนไปได้

ในวันที่ยังจำความรู้สึกที่ลดระดับความสัมพันธ์
ต่างคนต่างมองคนคุ้นเคยให้กลายเป็นคนแปลกหน้าต่อกัน
ความรู้สึกผูกพันดันไม่สามารถลดระดับได้เหมือนความสัมพันธ์อย่างทันทีทันควันพร้อมกับสถานะที่เปลี่ยนแปลงไปได้

และไอ้คำว่าผูกพัน ที่บ่มเพราะเรื่องราวหลายอย่างให้เกิดขึ้นในความทรงจำ ทำให้ความรู้สึกในความทรงจำยังคงวนซ้ำ ทั้งๆที่ความสัมพันธ์นั้นจบลงไปแล้ว

เพราะความรู้สึกผูกพัน
บางทีมันไม่ง่ายจะที่แยกแยะระหว่างอารมณ์และเหตุผล
ทั้งๆที่รู้ว่าบางเวลาควรจะต้องใช้เหตุผล
แต่บ่อยครั้งที่อารมณ์ก็แทรกแซงทำให้ปัดตกเหตุผลทิ้งไปได้

ยิ่งนานวันเข้า ยิ่งไม่รู้สึกผูกพันกับใคร
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะไม่เคยเจอใครที่ใจรู้สึกอยากผูกพัน
หรือเกิดเป็นโรคกลัวความสัมพันธ์ อาจต้องเจ็บปวดในวันที่ต้องแยกจากกันไป

ไม่มีความสัมพันธ์ จะไม่เกิด ความผูกพัน
เพราะฉะนั้น
ไม่มีความสัมพันธ์ มีค่าเท่ากับ ไม่มีความเสี่ยงต้องเจ็บปวดได้

ถามตัวเอง อยู่บ่อยครั้ง
จะมีไหม ใครสักคน ที่ทำให้กล้าเสี่ยงก้าวข้ามความกลัวที่อาจเจ็บปวดอีกครั้ง เริ่มต้นความสัมพันธ์ครั้งใหม่อีกได้

คำตอบที่ได้ออกมา ทุกๆครั้ง
คือ ปัจจุบันที่เห็นๆกัน แทนคำตอบที่จะพูดให้ฟัง ได้ดี 

by H’esdy
https://www.facebook.com/HappyEverySingleDay/
hesdyme.blogspot.com